APASIONANTE PARTIDO:S.D. “AS PRECARIAS" VS. REFORMA LABORAL/CAPITALISMO GLOBAL
A Sociedade Deportiva "As Precarias" é o único equipo de primeiro nivel que non conta con millonarias nas súas filas, pero desde logo somos millóns as persoas socias e xogadoras que formamos parte del.
Son moitas as virtudes deste equipo: a Renda Básica, os dereitos laborais, a vivenda digna, a loita contra a represión e o cárcere, a liberdade de circulación sen fronteiras, a autoxestión, a horizontalidade, a prensa alternativa, os servizos públicos, os Dereitos Sociais, etc.
Pero tamén son moitas as armas dos rivais: a produtividade, a flexibilidade, as empresas de traballo temporal, a especulación inmobiliaria, as deslocalizacións de empresas, as fronteiras blindadas, a loita contra o terrorismo, as promesas políticas, os medios de comunicación, etc
Tampouco hai que esquecer as novas fichaxes que pretende impoñer Goberno, Patronal e CCOO/UXT. A Reforma Laboral é un equipo para competir en “Europa”, e para iso, precisan profundar aínda máis no neoliberalismo e a precarización da existencia: reducir de 45 a 33 días por ano traballado a indemnización por despedimento na contratación indefinida, potenciar as ETT´s, fomentar as redes de contratas e subcontratas dispersando así a responsabilidade última das empresas para coa xente que traballa nelas, abaratar o despedimento e eliminar o control xudicial sobre os despedimentos individuais, reducir a cotización á Seguridade Social dos empresarios e, deste xeito,“quen máis ten que pague menos”...
Este é un partido que xogamos todo o ano, pero hai momentos onde non queda outra que defender a portería contra esta nova Reforma Laboral, e atacar e atacar coas nosas propias propostas... Para gañar non nos poden enganar coa promesa de que a reforma traerá pleno emprego ou novos contratos indefinidos.
O sistema actual de produción (as regras deste partido) non admite na realidade o pleno emprego, nin un reparto xusto da riqueza xenerada. Basea o seu funcionamento na existencia de sectores empobrecidos ou situacións ilegais. Os nosos rivais pretenden xustificar os recortes de dereitos na búsqueda da imposíbel harmonía entre a seguridade das traballadoras e a flexibilidade para as empresas.
O vello lema estatal de que sacrificándonos todas polo crecemento económico redundaría en beneficios para a sociedade, xa non se sostén; os beneficios empresariais non xeneran máis postos de traballo. O único que reparten con nós a banca e as empresas é a miseria e o lixo que xeneran.
Que prezo ambiental e social estamos pagando?, e só, para crear uns poucos
empregos, cando a maioría non responden ás necesidades da sociedade, senón ao mercado do traballo (somos un ben máis co que especular). O que queremos nós é que se impoña un reparto da riqueza.
As empresas só saben competir a base de reducir os costes laborais; sectores enteiros dependen para subsistir da situación de precariedade e neoescravitude. Quen pode esperar un compromiso a longo prazo coas mafias da construción, hostalaría, agricultura, mercadotecnia ou dos servizos en xeral? O único que queremos mentres traballamos para elas é que nos paguen salarios xustos e que se respecten os nosos dereitos.
Tampouco o emprego indefinido (se é que siginifica algo agora que o despedimento é tan barato) nos salva da precariedade vital, de estar ao borde da pobreza se algo se torce, da falta de vivenda accesíbel (dobres hipotécas, aluguementos que son unha auténtica sangría). Non nos salva de que servizos fundamentais como a luz, a auga ou o gas se estean cobrando a prezos exorbitados, nin de que o transporte se convirta nun luxo máis, nin de que a sanidade ou a educación estean cada vez máis privatizadas.
Nós sabemos en que equipa xogamos, non imos aceptar a lóxica da competitividade para que as “nosas” empresas sexan prósperas. Non imos aceptar a lóxica de afogar e explotar ao terceiro mundo para logo poñer trabas aos “danos colaterais” das que tentan escapar a tanta pobreza e morte migrando ao primeiro mundo para ser traballadoras semi-escravas con menos dereitos por ser de fóra. Nin imos aceptar ser enfrontados a elas como competidoras por postos de traballo asquerosos, para forzar que aceptemos salarios que elas aceptan só porque non teñen outra opción. Tampouco aceptamos a flexibilidade que nos queren impor, a obriga de deixar a nosa vida, a nosa cidade, deixar Galiza, por necesidades económicas ou das empresas.
A nova reforma tampouco vai evitar a sangría actual de galegar que migran sobre todo dentro do estado, para evitalo non só deberiamos aumentar a produtividade sen límite, senón que deberiamos renunciar aos dereitos humanos básicos (non quedar embarazadas, non enfermar, non descansar...).
Por todo isto, queremos que se vexa a equipo das persoas precarias, orgullosas de xogar este partido contra a reforma laboral, polo reparto do traballo para quen o queira e polos dereitos sociais para todas (vivenda, renda básica, transporte, liberdade de movementos...).
A S.D. “As Precarias”, é unha selección de persoas galegas que sofren a precariedade vital, que teñen que emigrar, que so optan a empregos basura, que morren cada día en accidentes laborais,que viñeron de moi lonxe para esixir a cidadanía global, que saben que a riqueza a crea a sociedade e ten que ser repartida con xustiza, que teñen dereito a unha vivenda digna,que saben que a cultura é libre e é de todas, en definitiva que quere máis xustiza, máis dereitos e máis liberdade .
Grupo de Axitación Social
Para baixar en Pdf : http://galiza.indymedia.org/media/2006/03//6570.pdf
