O pasado xoves 12 de marzo pola tarde, unha decena de activistas de Amarante, Caleidoskopio, o Grupo de Axitación Social (GAS) e Verdegaia, denunciaron públicamente en Vigo, algúns dos axentes responsabeis da crise económica, social e ambiental que sufrimos, seguindo a campaña estatal difundida na web: www.lospuntosnegros.org.A proposta consiste en asinalar e denunciar algunhas das persoas, institucións, mecanismos, etc. directamente implicados na xeración da crise na que nos atopamos, así como a xestión, baixo parámetros neoliberais, que se está dando a esta situación.
A acción consiste en marcar cun “punto negro” estes espazos ou institucións. Os puntos negros fotografaranse e presentarense na web.
Os colectivos impulsores animan a calquera persoa e organización a denunciar os seus “puntos negros” e subilos á web da campaña, enviando as fotos a este correo: crisis@lospuntosnegros.org
Ao mesmo tempo a idea é sinalar tamén con puntos verdes, iniciativas posiyivas fronte a crise.
Durante a acción a maioría ían con monos brancos e carautas facendo un acto silencioso, que chamou bastante a atención ás transeuntes, ás que se lles repartiu o seguinte texto:
Os Puntos Negros da Crise
A Banca (na que por suposto incluimos ás Caixas coa súa dubidosa e interesada “función social”) son un dos principais culpabeis da crise, así como a grande beneficiaria do anterior crecemento ecnómico. Durante eses anos de ladrillazo e movemento incontrolábel de capitais, batiron ano tras ano os seus records de beneficios; daquela foron promotores, impulsores e inversores na grande burbulla da especulación inmobiliaria e financeira, que arrasou a base de urbanizacións boa parte da costa galega.
Pero estes records non se xestaron soamente aquí, mentres a UE tenta vendernos a imaxe dunha globalización máis humana, a “nosa” banca liderou o desembarco das grandes transnacionais españolas en Latinoamérica (Repsol, Telefónica, Iberdrola, etc), coa única finalidade de esquilmar os seus recursos naturais e desmantelar os seus servizos públicos. Para isto non dubidou en untar con millóns do potente euro os petos de canto político corrupto se cruzou, facilitou a fuga dos capitais das maiores fortunas arxentinas cando a crise do “corralito”, ou induciu crimes contra os pobos indíxenas para botalos de terras afectadas polos seus proxectos enerxéticos.
A banca acumulou riqueza sen pararse en cuestións morais e de dereitos humanos, protexida polos sucesivos gobernos. Pero desde logo esa riqueza conseguida de forma inxusta non se repartiu de forma xusta, nin revertiu en melloras sociais para todas. Pola contra, neste anos de bonanza a pobreza non deixou de crecer, as coberturas sociais se recortaron e se endureceron as condicións para acceder a elas, os nosos servizos públicos tamén se privatizaron en boa parte...
Pero cando os seus créditos basura, o castelo de naipes da economía baseada en mentiras, comezou a tambalearse, e antes de que a xente de a pe nos enterasemos do que pasaba, a banca xa recibia do goberno 150.000 millóns de euros. Ademais das débedas que lle perdoaban, a UE apresurábase a flexibilizar as leis da competencia para permitir esas intervencións, contrarias á súa amada lei de libre mercado. Todos estes intentos desesperados para que a economía da especulación siga como ata ese momento.??
No entanto, a crise financeira tradúcese para nós na realidade do peche de centos de pequenos negocios, a autorización por parte do governo de ERE´s sen control, restructuracións sectoriais encubertas que estan a deixar na rúa a milleiros de persoas, e un retroceso brutal en conquistas sociais e laborais.
A nivel estatal achegámonos aos catro millóns de persoas paradas, un millón sen dereito a paro, e centos de miles de familias sen nengún membro cobrando nengún tipo de remuneración ou subsidio.
Pero a Banca e as Caixas non deixan de falar, de predecir peores datos, máis paro, máis pobreza, e atrévense a pedirlle ao goberno novas reformas fiscais e laborais para quedarse con todo o roubado e que nós sigamos pagando as consecuencias. Piden que as empresas paguen menos impostos, abaratar o despido, subir o IVE, subir o IRPF das persoas salariadas...
Por todo isto a Banca ademais de criminal e antisocial, é un grande Punto Negro da Crise (culpábel e beneficiario da mesma), aínda que non é o único (gobernos, promotores inmobiliarios, Empresas Transnacionais, Grandes Cadeas de Distribución, etc) conforman un mapa de Puntos Negros na nosa economía e nas nosas cidades.
http://lospuntosnegros.org
Máis imaxes do acto: http://galiza.indymedia.org/gz/2009/03/18989.shtml
