Presentación do libro "Aprendiendo a decir no. Conflictos y resistencias en torno a la actual forma de concebir la ciudad de Granada"
A cargo de Juan Rodríguez Medela, membro do Grupo de Estudios Antropológicos "La Corrala" de Granada (http://gealacorrala.blogspot.com/) e co-autor do libro.
O martes 4 de xaneiro de 2011 ás 20:30 horas no CS "A Cova dos Ratos" de Vigo (r/Romil, 3 baixo)
Organiza: Grupo de Axitación Social
"Baixo o título Aprendiendo a decir No. Conflictos y resistencias en torno a la forma de concebir y proyectar la ciudad de Granada aglutínanse os aspectos fundamentais da investigación levada a cabo entre o outono de 2006 e a primavera de 2009 sobre os procesos de transformación que actualmente vive a metrópole de Granada e as confrontacións que estes causan.
Neste libro pretendemos analizar e interpretar a posta en práctica das diversas estratexias, tanto no ámbito económico coma no social, o político e o cultural, que entran en xogo nos procesos de concepción e transformación da cidade, sexa desde o punto de vista das que accionan –empresas, entidades públicas, propietarias, etc.- ou desde a perspectiva das que responden ante este tipo de intervencións –asociacións, colectivos, veciñas, inquilinas, etc.- Aínda que estes procesos non van necesariamente unidos a conflitos sociais, si é bastante factíbel que algunhas das persoas ou colectivos saian desfavorecidas neste tipo de transaccións, sen que iso signifique a activación necesaria dunha forza social. A pesar de que se trata dun procedemento que se dá en multitude de lugares do espazo xeográfico estatal –tamén na maior parte do mundo onde hai un choque de intereses entre as diferentes clases sociais–, este estudo centrouse na cidade de Granada, entre os anos 1990 e 2008, de aí o seu carácter diacrónico.
Os procesos de concepción e transformación da cidade de Granada repítense en moitas urbes do Estado español de características máis ou menos similares, como xa apuntamos. Isto débese a que se trata dun modelo xeneralizado asentado sobre idénticos piares: a habitación do espazo, vinculada á vivenda e aos servizos e a mobilidade, vinculada ás grandes infraestruturas do transporte.
Estes procesos, estruturalmente interrelacionados, son basicamente dous: a reforma urbana, coas conseguintes consecuencias de gentrificación en barrios coma en Albayzín, e o crecemento/expansión da cidade que se reflicte na implantación de grandes infraestruturas e conglomerados urbanísticos, coma o peche da primeira circunvalación ou a expansión polo este-norte, tras case finalizar a apropiación do solo en La Vega granadina.
As dinámicas derivadas deste modelo de cidade son a actual Área Metropolitana de Granada, a modo de aglomeración urbana (centro-periferia), composta por un cinto de máis de trinta municipios e a sectorización xeográfica.
Entre os impactos máis xerais desta ordenación territorial destacan a ruptura das redes sociais (desestruturación comunitaria e segregación social) e o deterioro/destrución do medio natural. Isto, no ámbito local de Granada, tradúcese, entre outras cousas, nunha revitalización económica sectorial da urbe; a orientación de cara ao turismo de determinados barrios coma os de Sacromonte e Albayzín (transformación de casas veciñais en hoteis, substitución de comercios, preponderancia da imaxe sobre a habitación do espazo); financiamento público de fins privados a través de certas axudas á rehabilitación; a desaparición da contorna natural periurbana coma o Monte del Loro; a motorización e a cementación de espazos coma o Paseo de la Fuente de la Bicha; etc.
Independentemente da diversidade de frontes relacionados con este tipo de procesos tomamos tres deles, principalmente, coma factores de análise do obxecto de estudo. En primeiro lugar, as estratexias dos axentes do solo, tanto os do sector privado coma os do sector público; en segundo lugar, a xestión por parte do goberno, local e/ou autonómico, das políticas públicas sobre a ordenación urbana do territorio á hora de favorecer ou dificultar este tipo de procesos; e por último, as diversas formas de resposta organizadas por parte de individuos e/ou grupos ante unha situación próxima de virar insostíbel.
Con todo isto, o resultado xeral foi unha cartografía da diversidade de conflitos urbanísticos e veciñais abertos en Granada e a súa área metropolitana, interrelacionándoos entre si e contextualizándoos nun conflito de maiores dimensións que pasou a denominarse “violencia urbanística”, xunto co de “forza social”. E máis especialmente, o resultado é unha análise detallada a través de estudos de caso dalgunhas das diversas formas de organización e prácticas dos movementos sociais autónomos, ou menos institucionais, que están activos en Granada.
RODRÍGUEZ MEDELA, Juan y SALGUERO MONTAÑO, Óscar. 2009. “Aprendiendo a decir NO. Conflictos y resistencias en torno a la formas de concebir y proyectar la ciudad de Granada”. Asociación de Estudios Antropológicos ‘La Corrala’, Granada. ISBN-13:978-84-613-5396-5"
A cargo de Juan Rodríguez Medela, membro do Grupo de Estudios Antropológicos "La Corrala" de Granada (http://gealacorrala.blogspot.com/) e co-autor do libro.
O martes 4 de xaneiro de 2011 ás 20:30 horas no CS "A Cova dos Ratos" de Vigo (r/Romil, 3 baixo)
Organiza: Grupo de Axitación Social
"Baixo o título Aprendiendo a decir No. Conflictos y resistencias en torno a la forma de concebir y proyectar la ciudad de Granada aglutínanse os aspectos fundamentais da investigación levada a cabo entre o outono de 2006 e a primavera de 2009 sobre os procesos de transformación que actualmente vive a metrópole de Granada e as confrontacións que estes causan.
Neste libro pretendemos analizar e interpretar a posta en práctica das diversas estratexias, tanto no ámbito económico coma no social, o político e o cultural, que entran en xogo nos procesos de concepción e transformación da cidade, sexa desde o punto de vista das que accionan –empresas, entidades públicas, propietarias, etc.- ou desde a perspectiva das que responden ante este tipo de intervencións –asociacións, colectivos, veciñas, inquilinas, etc.- Aínda que estes procesos non van necesariamente unidos a conflitos sociais, si é bastante factíbel que algunhas das persoas ou colectivos saian desfavorecidas neste tipo de transaccións, sen que iso signifique a activación necesaria dunha forza social. A pesar de que se trata dun procedemento que se dá en multitude de lugares do espazo xeográfico estatal –tamén na maior parte do mundo onde hai un choque de intereses entre as diferentes clases sociais–, este estudo centrouse na cidade de Granada, entre os anos 1990 e 2008, de aí o seu carácter diacrónico.
Os procesos de concepción e transformación da cidade de Granada repítense en moitas urbes do Estado español de características máis ou menos similares, como xa apuntamos. Isto débese a que se trata dun modelo xeneralizado asentado sobre idénticos piares: a habitación do espazo, vinculada á vivenda e aos servizos e a mobilidade, vinculada ás grandes infraestruturas do transporte.
Estes procesos, estruturalmente interrelacionados, son basicamente dous: a reforma urbana, coas conseguintes consecuencias de gentrificación en barrios coma en Albayzín, e o crecemento/expansión da cidade que se reflicte na implantación de grandes infraestruturas e conglomerados urbanísticos, coma o peche da primeira circunvalación ou a expansión polo este-norte, tras case finalizar a apropiación do solo en La Vega granadina.
As dinámicas derivadas deste modelo de cidade son a actual Área Metropolitana de Granada, a modo de aglomeración urbana (centro-periferia), composta por un cinto de máis de trinta municipios e a sectorización xeográfica.
Entre os impactos máis xerais desta ordenación territorial destacan a ruptura das redes sociais (desestruturación comunitaria e segregación social) e o deterioro/destrución do medio natural. Isto, no ámbito local de Granada, tradúcese, entre outras cousas, nunha revitalización económica sectorial da urbe; a orientación de cara ao turismo de determinados barrios coma os de Sacromonte e Albayzín (transformación de casas veciñais en hoteis, substitución de comercios, preponderancia da imaxe sobre a habitación do espazo); financiamento público de fins privados a través de certas axudas á rehabilitación; a desaparición da contorna natural periurbana coma o Monte del Loro; a motorización e a cementación de espazos coma o Paseo de la Fuente de la Bicha; etc.
Independentemente da diversidade de frontes relacionados con este tipo de procesos tomamos tres deles, principalmente, coma factores de análise do obxecto de estudo. En primeiro lugar, as estratexias dos axentes do solo, tanto os do sector privado coma os do sector público; en segundo lugar, a xestión por parte do goberno, local e/ou autonómico, das políticas públicas sobre a ordenación urbana do territorio á hora de favorecer ou dificultar este tipo de procesos; e por último, as diversas formas de resposta organizadas por parte de individuos e/ou grupos ante unha situación próxima de virar insostíbel.
Con todo isto, o resultado xeral foi unha cartografía da diversidade de conflitos urbanísticos e veciñais abertos en Granada e a súa área metropolitana, interrelacionándoos entre si e contextualizándoos nun conflito de maiores dimensións que pasou a denominarse “violencia urbanística”, xunto co de “forza social”. E máis especialmente, o resultado é unha análise detallada a través de estudos de caso dalgunhas das diversas formas de organización e prácticas dos movementos sociais autónomos, ou menos institucionais, que están activos en Granada.
RODRÍGUEZ MEDELA, Juan y SALGUERO MONTAÑO, Óscar. 2009. “Aprendiendo a decir NO. Conflictos y resistencias en torno a la formas de concebir y proyectar la ciudad de Granada”. Asociación de Estudios Antropológicos ‘La Corrala’, Granada. ISBN-13:978-84-613-5396-5"