border="0"

17.12.13

Presentación do libro: "Por qué No nos Dejan Hacer en la Calle?"

Presentación o venres 27 de decembro ás 20:00h., na Cova dos Ratos r/Romil,3 Vigo.

Do libro  "Por qué No nos Dejan Hacer en la Calle?" do Grupo de Estudios Antropolóxicos "La Corrala" de Granada.

Sobre as prácticas de control social e privatización dos espazos na cidade capitalista.

Contaremos coa presenza de Juan Rodríguez Medela coautor do texto.

"Democracia, ciudadanía y espacio público son conceptos que en el discurso político habitualmente se entrecruzan y sustentan la apropiación por parte de los municipios, de normativas que pretenden fomentar y garantizar la convivencia ciudadana en el espacio público. Ordenanzas municipales que traen consigo dinámicas que lejos están de contribuir al objetivo que dicen perseguir, como la progresiva privatización del espacio público y el control social de la población.

Dinámicas que se integran en un modelo de ciudad centrado en la imagen y en el potencial turístico; una ciudad individualista, capitalista y segregadora; una ciudad que obstaculiza el encuentro de las personas que la habitan; una ciudad en la que no se vive, se sobrevive. Y una de las formas de conseguirlo es, precisamente, naturalizando una vida cada vez más regulada.ç Este fenómeno internacional presente en las grandes capitales mundiales (Nueva York, Londres...), se ha ido extendiendo por el territorio del Estado a partir de la aprobación pionera de la normativa en Barcelona en el año 2006. No sólo ha ido proliferando esta iniciativa en grandes y medianas ciudades como Burgos (2007), Sevilla (2008), Ávila (2008), Vigo (2009), Guadalajara (2009), Málaga (2010), Bilbao (2010), Alcalá de Henares (2010), Albacete (2011), Alicante (2011), Gijón (2012), Palma de Mallorca (2012), sino también en pueblos como Guillena (2011), Tui (2012), Collado Villalba (2012), Cangas (2013), etc. La dinámica expansiva no cesa, estando ya en proceso de elaboración y aprobación en ciudades como Madrid y Murcia.

A partir del caso concreto de Granada, en este libro podrás encontrar el proceso por el cual mecanismos como la ordenación de la convivencia ciudadana inciden en las dinámicas de control de la ciudadanía, en la progresiva privatización de espacios que supuestamente son públicos, además de contribuir, entre otras cuestiones, a aumentar la brecha social existentes entre unos sectores de población y otros."

ORGANIZAN: Grupo Axitación Social e Lapsus (Punto de venda de materiais críticos).

16.12.13

Centos de persoas forman unha cadea humana esixindo uns orzamentos xustos


Hoxe 15 de decembro ás 13:15 horas centos de persoas, convocadas pola ODS-Coia, a Parroquia Cristo da Victoria e o Grupo de Axitación Social (GAS), formaron unha cadea humana que saíu da Parroquia Cristo da Victoria e avanzou ao longo da Avenida Castelao baixo o lema “Os cartos de todas para todas!”, co obxectivo de esixir uns orzamentos xustos para Vigo e Galiza. A cadea humana culminou o seu percorrido coa lectura do seguinte manifesto:
Os cartos de todas para todas! O dicimos na rúa, o dicimos con razóns, o dicimos colectivamente e non pararemos ata que os poderes sintan que roubarnos as nosas vivendas, a nosa saúde, a nosa educación, as nosas pensións, os nosos dereitos, as nosas VIDAS… non lles vai ser doado. Só en Galiza hai máis de 650.000 persoas por baixo do limiar da pobreza, mentres unhas poucas familias acumulan a riqueza de todas de modo insultante. Pero a crúa realidade que vivimos pode ter outra cara se somos quen de aglutinar forzas que traballen arreo pola transformación radical deste sistema asasino.
Para dita transformación hai múltiples ferramentas que poden ser útiles, sen dúbida os orzamentos de Vigo e Galiza son mecanismos moi importantes para corrixir as desigualdades e redistribuír a riqueza. Se os cartos os levan compañías aéreas ou grandes construtoras, non os haberá para garantir o dereito á vivenda nesta cidade. Se os cartos se tiran en portos exteriores ou na cidade da Cultura, non os haberá para prestacións sociais ou para a saúde de todas.

Os orzamentos non son nin de Núñez Feijóo, nin de Abel Caballero. Son nosos, son das persoas. Por iso defendemos que se dediquen a cubrir as necesidades básicas de todas. Procuramos unha vida austera e digna para todas, e non podemos agardar máis.
Pouco din do que van facer cos nosos cartos, cando algo din amosan o afastados que están da crúa realidade. Dous exemplos:
- O 29 de maio deste ano a conselleira de Traballo e Benestar no parlamento galego dixo que os cartos que a Xunta destina á RISGA fan que «ningún galego nin ningunha galega estean a pasar fame na nosa comunidade»(1). Nada dixo nesa sesión de que os tempos de agarda pola RISGA superan a legalidade chegando aos 8 ou 9 meses de agarda ou que a contía media de dita prestación por unidade familiar é inferior aos 400€/mes.
- Esta semana o alcalde de Vigo declaraba que presentarán os orzamentos municipais de 2014 «cuando sea más conveniente para la ciudad»(2). Á cidadanía de Vigo úrxelle saber cantos cartos vai poñer o concello para por exemplo garantir o dereito á vivenda na cidade ou para eliminar a “pobreza enerxética” posto que as compañías eléctricas e os propietarios das vivendas non agardan para cortar a luz ou tramitar a orde de desafiuzamento.
Por todo isto volvemos a chamar á nosa xente para unirse nesta cadea humana coa que esixir uns orzamentos xustos para Vigo e Galiza. Temos moi claro que xuntas somos máis fortes e que precisamos con urxencia que os cartos de todas estean a disposición das persoas e das necesidades básicas para a vida.
Como hai un ano rematamos:
Porque é urxente, resposta inmediata ás situacións de emerxencia social das familias!.
Porque é a súa obriga, incremento significativo do investimento social nos orzamentos!.
Porque é de xustiza, respecto aos dereitos sociais de todas as persoas!.
 Coia, 15 de decembro de 2013
ODS-Coia, G.A.S. e Parroquia “Cristo da Victoria” – Coia
Na prensa:

11.12.13

Activistas canarias detidas 5 horas no Aaiun, trala represión marroquí dunha manifestación pola autodeterminaión do podo saharaui


Onte, 10 de decembro, tivo lugar unha manifestación no Aaiúcon motivo da celebración do día dos DD.HH. e para denunciar o acordo pesqueiro con Marrocos aprobado polo Parlamento Europeo. Durante a manifestación, a intervención das forzas represoras marroquís deixou como resultado decenas de persoas feridas e a detención de sete integrantes do colectivo SaharAcciones. As detidas permaneceron retidas durante cinco horas nas que foron interrogadas e deixadas á súa sorte pola embaixada do Estado español, aliada do estado marroquí -estado silenciador do que lle está acontecendo ao pobo Saharauí-.

As activistas, tras ser liberadas da comisaría central do Aaiún, falaron coa representante do consulado, quen confirmou que podían quedarse coma turistas, mais que nin se preocupou polo estado das activistas nin pola forma das súas detencións. 

Despois da posta en liberdade, as activistas pasaron a noite a cuberto, acollidas por xente do pobo saharauí, un pobo, o sahara, esquecido e abandonado pola totalidade dos estados; mentres que eses estados non dubidan en precipitar a súa intervenciónliberadora cando os intereses das multinacionais vense ameazados. O que nos move e o que move a estas activistas é un simple desexo de liberdade para que os pobos poidan decidir e elixir os seus destinos.
 
 As persoas que conforman Baladre na Galiza non podemos deixar de dar voz á causa da liberdade e autodeterminación do pobo Saharauí. Do mesmo modo, non podemos deixar de denunciar a represión contra as compañeiras e as activistas locais e rexeitamos totalmente que o Estado español e a Unión Europea nos fagan cómplices da tortura e opresión dos pobos, en defensa de intereses pesqueiros, comerciais e estratéxicos.




Na prensa:



10.12.13

Da Xestión da Saúde á Saúde da Xestión! Folga de Sanidade 10/12/13

Áreas de Xestión Clínica, privatización de hospitais e centros de atención primaria, recorte do orzamento sanitario, retirada de medicamentos, repago dos que permanecen no sistema, pagamento de próteses e ambulancias, redución de servizos comúns, peche de especializades e unidades de atención, exclusión directa de parte da poboación do sistema sanitario, vía Real Decreto Lei 16/2012, e un longo etcétera.

Non son medidas improvisadas de urxencia para afrontar unha suposta situación de crise inesperada. A privatización da sanidade e de todos os servizos “públicos” ren­dibles, xunto ao desmantelamento dos que non o son, era xa un dos principios consti­tuíntes da Unión Europea, un feito ansiado polos grandes grupos económicos que se están a beneficiar del e unha realidade ensaiada dende hai tempo a menor escala.

Agora ben, esta realidade non ten só unha dimensión económica senón tamén po­lítica. A eliminación de toda cobertura e dereitos sociais vai ligada á creación dun mer­cado de traballo totalmente desregularizado e precarizado, cunha man de obra cada vez máis barata e servil. O obxectivo final é desposuírnos absolutamente de todo, de xeito que teñamos que pregarnos ás condicións que o “mercado” nos impoña, sexan cales sexan, para poder aspirar a cubrir as nosas necesidades máis básicas.

Pero a implantación desta nova “orde de cousas”, a pesar do grande aparello mediáti­co lexitimador que a acompaña, é de agardar que xere oposición. Ante isto, o Estado tenta blindarse cunha nova reforma do Código penal e unha Lei de “seguridade cidadá” que criminalizan, perseguen e castigan duramente calquera intento de disidencia, ao tempo que tenta construír novas supostas ameazas “extremistas” que lexitimen a súa actuación e coas que se busca distraer a nosa atención dos nosos verdadeiros problemas.

Aínda así, a oposición existe e, no caso da sanidade, materialízase en iniciativas como:
* A ocupación veciñal de centros de atención primaria para evitar o seu peche, le­vados a cabo fundamentalmente en Catalunya.
*Desobediencia do persoal sanitario a aplicar o RDL 16/2012, fomentada pola cam­paña “Yo sí, Sanidad Universal”.
*Boicot á Cruz Vermella pola súa entrada no negocio das transfusións de sangue na Comunidade de Madrid.

E unha morea de accións que polo de agora non son suficientes.

Cómpre que nos rearmemos ideoloxicamente, tomar novos folgos e volver a de­fender o que nos corresponde, que non pasa por cambiar os ocupantes dunha cadeira, senón por recobrar a capacidade de decidir e xestionar as nosas vidas. Necesitamos volver a atoparnos, recuperar –ou directamente crear– a verdadeira loita sindical, so­cial e veciñal en todas as frontes e superar o delegacionismo e a apatía que nos invade.


Porque a verdadeira loita, colectiva, non debe ser pola sanidade, senón pola SAÚDE!

5.12.13

Vídeo Marchas 30 anos de Baladre


Este ano que está a punto de rematar cumplíanse 30 anos da existencia de Baladre como coordinación. Para celebralo pusémonos este verán en marcha (Para todas Todo!, RB´is e moito máis). Destas marchas xurde o vídeo que vos presentamos a continuación. 

Igualmente  deixamos a modo de recordo o anterior vídeo tamén con motivo dunha marcha, a do 94. 

Marcha 30 anos de baladre

Marcha contra o Paro do 1994

Mari Fidalgo vídeo charla "Desmontando o heteropatriarcado"


A pasada fin de semana Mari Fidalgo, compañeira de Baladre, axudounos a desmontar o heteropatriarcado na xornada formativa sobre a Renda Básica das Iguais.
O 2014 traerá, non sabemos aínda cando, un libriño de Baladre sobre RBis e feminismo, no que teremos as reflexións de Mari e doutras compañeiras sobre estas cuestións tan necesarias para parir outros modos de vida.
Un anaco da súa exposición neste vídeo: www.youtube.com/watch?v=xFoK3JtVDb4&feature=em-upload_owner

Debate en Galiza Ano Cero: ¿Qué significa ser pobre?


Achegamos o vídeo do debate no que participaron as compas Mari Fidalgo de Baladre e Diego da ODS-Coia, que contou tamén coa presenza de Fran del Buey e de Daniel López. Moitas grazas á xente deGaliza Ano Cero polo seu traballo de comunicación! Así presentan na súa web o debate que leva por título "Que significa ser pobre":
Un dos efectos máis notábeis do actual proceso de recesión económica é o aumento do empobrecemento xeral e das taxas de cidadáns e cidadás con dificultades no acceso aos servizos públicos.
Sen embargo, o relato xerado arredor desta situación móvese entre dous vectores: o da criminalización de quen padece de xeito máis extremo esta coxuntura e, á vez, unha espectacularización da mesma, ante a que a única saída proposta parece ser a caridade.

Informe de Utopía Contagiosa sobre o gasto militar para 2014


A xente de Utopía Contagiosa envianos o informe que elaboraron sobre o gasto militar para 2014 e que leva por título: "Gasto militar 2014. Las mentiras militares".
Nel atopamos que segundo as súas estimacións o Estado Español vai gastar "27.345,78 millones de euros para 2014, de los cuales casi 8 de cada 10 euros están escondidos, entre 12 y 13 ministerios".
O informe o tedes neste enlace:http://es.scribd.com/doc/188967501/gasto-14-pdf

27.10.13

Charla Miquel Amorós o luns 4 novembro en Vigo


"Nuclear a resistencia en torno ao problema enerxético, do comité Irradiés á MAT"

Miquel Amorós, responsábel da selección e traducción dos textos recollidos no libro "Fisuras en el consenso" preséntanos esta antoloxía de textos do "Comité Irradiados do Mundo Unídevos" , enlazando as actividades e posicionamentos do colectivo francés coa movilización actual contra as liñas da MAT (Moi Alta Tesión) coas que se pretende introducir en terras catalanas a enerxía xenerada nas centrais nucelares francesas .

"Na súa forma catastrófica, de Hiroshima a Chernobil, a enerxía nuclear é incompatíbel coa existencia biolóxica. Pero é na forma que din "pacífica", en funcionamento "normal", cando se amosa especialmente incompatíbel coa vida humana".

Pódese dicir máis alto pero non máis claro, esa era a marca da casa do Comité Irradiés nun tempo que pretendía verter luz sobre o sorprendente consenso acadado en Francia arredor da cuestión nuclear para asíabrir brecha e axitar conciencias.

Un terreo, o da teoría, pero tamén o da práctica, abondo fértil para dar debida resposta, en tempo e forma, aos máis variados desafíos. E de entre eles un, a MAT, que na actualidade ameaza con levar por diante todo canto atope ao seu paso nas comarcas do Gironés, Pla de l´Estany e Alt e Baix Empordá, baixo o pretexto da eficacia no transporte de enerxía a grandes distancias. 

O luns 4 de novembro teremos a oportunidade de achegarnos a estas dúas experiencias, non só dende o punto de vista da análise da ameaza nuclear, senón, sobre todo, da plena vixencia da loita antidesenvolmentista e da necesidade de acumulación das experiencias pasadas, tanto teóricas como prácticas, para armarnos de cara ás loitas presentes e futuras, tanto neste, como en calquera outro ámbito.

No Centro Social "A Cova dos Ratos" de Vigo ás 20:00h. r/Romil,3.

Organizan: Grupo Axitación Social e distribuidora Lapsus

15.10.13

Texto da Iniciativa Lexislativa Popular pola Renda Básica Estatal‏


En Galiza estamos dispostas a loitar polos nosos dereitos e por iso comezamos a movernos por unha Renda Básica Estatal dentro do Movemento contra o paro e a precariedade. Renda Básica, XA!
Achegamos o texto desta Iniciativa Lexislativa Popular POLA RENDA BÁSICA ESTATAL en galego para que o coñezades e o difundades:
EXPOSICIÓN DE MOTIVOS
“Non somos mercadorías en mans de políticos e banqueiros”. Nas prazas de todo o Estado resoaron durante o ano 2011 estas palabras indignadas expresando o cansanzo da cidadanía.
A crise multiplica o número de damnificados polas políticas capitalistas e neoliberais. Iso supuxo que 5977500 persoas estean en situación de desemprego segundo os datos da EPA do segundo trimestre de 2013. Recortes en sanidade, educación ou axudas á dependencia mediante a menor asignación orzamentaria e as privatizacións, entre outras medidas; e un preocupante aumento da precarización das condicións laborais e os abusos exercidos sobre os traballadores.
A carencia de emprego e de ingresos constitúe un dos principais motivos de desafiuzamentos. Segundo o Consello Xeral do Poder Xudicial, o número de desafiuzamentos en 2012 era de 101034 e para o 2013 estímase que o 37,5% será motivado polas execucións hipotecarias e o 57,7% por execucións de alugamento. Resulta inadmisíbel que nun estado democrático, social e de dereito, á vez que o uso e goce dunha vivenda digna, o emprego nun traballo digno e a garantía de suficiencia económica das persoas son constitucionalmente declarados, sexa consentido que simultaneamente existan situacións nas que se lles prive ás persoas destes.
Entre tanto, o Estado reflota a banca inxectándolle contías astronómicas de diñeiro público; os barrios deterióranse a marchas aceleradas, o número de persoas que non dispoñen de ningún tipo de prestacións sociais medra a medida que se desenvolve o período de crise, a pantasma da pobreza infantil volve a asomarse na nosa realidade cotiá, aumentan as enfermidades mentais e os suicidios; os comedores sociais e os programas de alimentos vense desbordados. Pobreza, paro, precariedade e marxinación anóanse, limitando a liberdade real de millóns de persoas e expulsándoas á cuneta, á exclusión social.
Xunto á pobreza coñecida emerxen novas formas de marxinación e precariedade. No Estado español, a taxa de persoas en risco de pobreza e/ou exclusión social é do 27% para o ano 2011, segundo Eurostat. Case a metade da mocidade atópase en paro, condenada a vivir na casa dos pais, a emigración acaba constituíndo a única perspectiva –inclusive para moita xente nova con titulación universitaria–, emigración obrigatoria que desde as tribunas do poder ousan afirmar, sen pudor ningún, que constitúe unha fortaleza para a mocidade e para o conxunto do Estado.
Nesta situación, as axudas non contributivas e as correspondentes a rendas mínimas estabelecidas polas institucións públicas –moi dispares entre os distintos territorios que conforman o estado español–, mostran descarnadamente a súa radical inadecuación á realidade, revélanse insuficientes para a condición de habitabilidade digna das persoas e rematan converténdose nunha miserábel carreira de obstáculos debido á súa excesiva burocratización e ao seu condicionamento a situacións de emerxencia límite que non cobren a situación de emerxencia social xeneralizada.
Aos que mandan, éncheselles a boca de palabras como “pleno emprego”, “estado de  benestar” ou “protección social”. E as leis fundamentais, tales como a Constitución Española ou os Estatutos de Autonomía, estabelecen con solemnidade eses dereitos sociais elementais, que nunha gran proporción dos casos non son executados pola súa supeditación á supremacía económica. Chegou a hora de esixirlles que cumpran as leis e que os seus feitos se compadezan dos seus belos discursos.
Toda a situación exposta neste preámbulo supón unha flagrante violación do Dereito á vida presente no artigo 15º da Constitución Española e no 3º da Declaración Universal dos Dereitos Humanos. Por iso, da unión dun gran número de persoas xurdiu o “Movemento Contra o Paro e a Precariedade. Por unha Renda Básica Xa”, apoiado por diferentes colectivos e movementos sociais para dicir basta e esixir unha resposta urxente a esta situación. Consideramos que unha das primeiras medidas a tomar é a implantación da Renda Básica a nivel estatal. Nesta proposta dánse a man a loita contra a marxinación social e a pertinencia de abrir canles a un novo dereito de persoas, cuxa reivindicación foi asentándose nos últimos anos.
O nivel de pobreza que alcanzou o Estado español sitúase no 13,7% segundo datos da ocde e non é previsíbel unha mellora a medio prazo. Da súa solución non deben encargarse as chamadas axencias de caridade, o sector privado nin o sector terciario; moi polo contrario, esta realidade debe ser entendida como unha situación social e colectiva, de emerxencia e estrutural, de degradación das condicións de vida. En base a isto, é o Estado o responsábel da súa eliminación.
Así, a Renda Básica é un instrumento factíbel de erradicación da pobreza, un mecanismo de repartición da riqueza e distribución da renda; que pode dar seguridade económica á poboación fronte á incerteza e a arbitrariedade; que permite iniciar outros modos de vida, fomenta a igualdade de xénero e contribúe a eliminar os estigmas sociais.
Estimamos que a Renda Básica pode ser o piar do novo sistema de benestar e un instrumento útil para defenderse do deterioración das condicións de vida que impón o capitalismo global. Mais, para que constitúa unha ferramenta de transformación social, é preciso superar a manipulación que sufriu o concepto por parte dos poderes. A Renda Básica que defendemos non é unha esmola, nin unha prestación asistencial, nin un salario de pobres. Non queremos unha axuda graciábel, mangoneada pola administración que cadre, senón un dereito inherente á condición de persoas. Consideramos a Renda Básica unha proposta para facer xustiza, non unha medida para practicar a caridade pública, perpetuar os guetos e a segregación social. Defendemos o modelo de Renda Básica das Iguais, modelo que veñen defendendo diversos movementos sociais –como Baladre–, así como outros modelos nos que traballan un gran número de colectivos e movementos do Estado español que seguen loitando por unha Renda Básica como un dereito coas características de individualidade, universalidade e incondicionalidade (ou non suxeito ao mercado de traballo) e que foi culminando nunha Iniciativa Lexislativa Popular autonómica, levada a cabo pola Plataforma Estremeña contra a Exclusión Social e os “Campamentos Dignidad”, contando cun gran consenso da poboación.
Concibimos a Iniciativa Lexislativa Popular pola Renda Básica como unha ferramenta para sacar da intemperie a milleiros de persoas, mais tamén para combater o medo e a desmobilización social. “Non hai pan para tanto chourizo” gritouse con rabia nas prazas. Non hai diñeiro para satisfacer a cobiza dos delincuentes de luva branca. Si hai e debe haber recursos para garantir unha vida austera, pero digna, a todas as persoas.
Por todo o exposto, presentamos a seguinte Iniciativa Lexislativa Popular:
Artigo 1: Dereito á Renda Básica. Establécese o dereito de toda persoa polo feito de nacer, a recibir unha cantidade periódica que cubra as súas necesidades elementais. A Renda Básica constitúese como dereito individual, universal e incondicional.
Disposición transitoria: A contía da Renda Básica será a equivalente ao limiar da pobreza fixado “no 60% da media da distribución dos ingresos por unidade de consumo adxudicados ás persoas”, isto é, será de 645,33 euros mensuais, que se corresponde co último dato exposto por Eurostat (ano 2011), tendo que equipararse nos anos sucesivos ao equivalente do mesmo concepto.
Disposición Adicional Primeira. Aplicación gradual. Establécense dúas fases de posta en funcionamento da Renda Básica. Unha primeira fase que entrará en vigor de forma inmediata tras a aprobación da presente Lei. Afectará a todas as persoas, domiciliadas no Estado español e inscritas no Servizo Público de Emprego correspondente a cada territorio, que non teñan cobertura por desemprego e non dispoñan doutros ingresos. Do mesmo xeito, afectará a aquelas persoas cuxas rendas xa proveñan de salarios, subsidios ou pensións públicas e sexan inferiores á contía da Renda Básica prevista neste texto, complementándose ditas rendas até alcanzar a contía estabelecida para a Renda Básica.
Na segunda fase regularase a extensión da Renda Básica como dereito universal, integrando, pois, o resto de persoas.
Disposición Adicional Segunda. Os poderes públicos promoverán a posta en funcionamento da Renda Básica no ámbito do Estado español e da Unión Europea.

Actividades polo Día Internacional Contra a Riqu€za


O 17 de outubro celebrase o Día Internacional Contra a Pobreza. As xentes da ODS-Coia, da comunidade cristiá do Cristo da Victoria e do G.A.S. non estabamos satisfeitas con esta proposta e por iso rebautizamos a data como: "Día Internacional Contra a Riqu€za".
Para celebralo convocamos unha serie de actos:
CHARLA: "A renda básica das iguais como ferramenta de transformación social" a cargo da ODS-Coia. Sábado 19de outubro ás 18h00 nos baixos da parroquia do Cristo da Victoria (r/Baiona 9 - Coia).
CONCENTRACIÓN E ROLDA DE PRENSA: "Menos rollos, máis solucións". Presentaremos a ILP estatal por unha RENDA BÁSICA, ademais de esixir que ninguén quede sen axudas sociais por falta de orzamentos ou atrancos administrativos. Será o mércores 23 de outubro ás 11h30 na praza do Rei ás portas do Concello de Vigo.



1.10.13

Charla: "Qué hacemos con las fronteras?" cun dos seus autores Eduardo Romero 21/10/2013




O vindeiro luns día 21 ás 20:00 contaremos co presencia de Eduardo Romero para presentar o libro "Que hacemos con las fronteras" do que é co-autor; será na Cova dos Ratos (Romil, 3).

Nos últimos días volvímonos atopar coa triste realidade das fronteiras. Mentras as dirixentes promoven a nosa mobilidade, case sen darnos a opción a escoller, pechan con máis forza as portas á entrada legal de persoas extracomunitarias. No libro non solo se teñen en conta as fronteiras físicas, se non tamén aquelas forxadas polo mercado, quizáis as máis importantes; as que xeneran desprazamientos forzados a destinos previamente "consensuados". As empresas transnacionais e os intereses enerxéticos dos estados son dous dos temas tratados no libro como motivantes das migracións.

Destaca tamén o achegamento que se fai no libro á violencia e invisibilización das mulleres migrantes. A violencia no tránsito e a soidade do traballo de coidados (servizo doméstico) supón unha especificidade a engadir á xa brutal situación que viven as personas migrantes. 

Eduardo Romero forma parte do colectivo Cambalache e é autor de varios libros sobre migracións, como "Quien invade a quien. El plan África y la Inmigración" ou "Un deseo apasionado de trabajo más barato y servicial". En este caso comparte autoría con Gema Fernández, Pablo "Pampa", Raquel Celis y Leire Lasa.

O acto englóbase dentro da Semana galega contra as fronteiras.

Coa colaboración do Foro Galego da Inmigración, en Vigo orqanizamos a presentación con Raias Traveseiras e a ODS de Coia.

Máis información sobre o libro neste enlace: http://www.quehacemos.org/que-hacemos-con-las-fronteras/

21.9.13

20/09/2013 Fíxose unha concentración diante da Xunta en Vigo, pola inadmisión da nosa petición dunha Renda Básica


Trala inadmisión por parte da Xunta da nosa solicitude dunha Renda Básica (nova), convocouse unha concentración diante da xunta o 20 de setembro con este texto de resposta.

“Inadmitidas”. Ante a resposta da Xunta á esixencia dunha renda básica para garantir uns mínimos cos que vivir dignamente volvemos a seguir o camiño da denuncia pública. O fixemos cunha concentración e cun acto de entrega colectiva no edificio da Xunta de Galicia en Vigo.
Medio centenar de persoas con carteis rotulados coa palabra “inadmitidas” acudiron á chamada da ODS-Coia e da parroquia do Cristo da Victoria para amosar claramente que non aceptamos a inadmisión a trámite da petición dunha renda básica. A súa falla total de sensibilidade queda de manifesto xa que nin sequera contemplan a necesidade de reflexionar sobre o xusto e transformador da nosa petición. Hoxe ademais o amosaron coa actuación da policía e da seguridade privada; xa que esta mañá volveron a poñer moitos atrancos para facer a entrega colectiva limitando o acceso ao rexistro.
Os recursos quedaron entregados logo de ler o manifesto diante do edificio administrativo. Edificio que este venres estivo por un rato cheo de dalgunhas desas persoas ás que a Xunta e o resto de poderes queren negar os mínimos para a vida.
Neste enlace tedes algunhas imaxes:www.flickr.com/photos/axluar/sets/72157635686284984

30.8.13

Acampada de resistencia activa pola defensa do territorio en Girona


O pasado 23 de agosto comezou a acampada de resistencia activa contra a MAT (molt alta tensió) en Girona, Catalunya: https://torresmasaltashancaido.espivblogs.net/

"La Acampada de Resistencia Activa en Defensa del Territorio Contra la MAT y el mundo que la necesita lleva ya cinco días en un bosque de Fellines, cerca de Girona. En estos pocos días se han reunido más de cien personas provenientes tanto de la zona como del resto del Estado y de más alla de sus fronteras.
Durante esta primera semana de la acampada hemos dado importancia a conocer el territorio, ver el estado de las obras, compartir experiencias y estrategias de lucha, asi como hacer difusión y agitación.

Al realizar varias salidas hemos constatado que avanzan de forma veloz las obras de las torres del trazado que falta por construir en la zona de Girona, que va desde Bescanó hasta Santa Llogaia d’Alguema. En algunos lugares la construcción de los cimientos de las tórres va muy rapido. Otros puntos del tramo están desbrozados y en algunas partes están abriendo caminos.

Desde el punto de vista de la interconexión de las luchas, hemos tenido la oportunidad de encontrarnos con compañeros/ras provenientes de luchas del pasado y presente en el territorio francés. Nos han hablado sobre los movimientos contra la MAT y las nucleares en Normandia, como también sobre una actual lucha contra los parques eólicos previstos para la zona de Ariège, en el sur. También ha habído otra charla sobre la destrucción de la Amazonia peruana llevada a cabo por empresas petrlíferas, entre las cuáles Repsol. Se han dado debates muy interesantes sobre posibles estrategias y prácticas, comparando las experiencias.

Nuestra presencia en algunos mercados de los pueblos cercanos ha desencadenadosolidairdad de parte de las y los habitantes. A quienes crren que la MAT ya está hecha o que no se puede parar, insistimos diciendo que la única lucha que se pierde es la que se abandona.

La situación cambia de un día a otro. Aunque no siempre en la misma torre, los obreros están trabajando todos los días de la semana. Está claro que las empresas quieren acabar lo más rápido posible. Por lo tanto, es importante que haya una participación numerosa y prolongada para seguir poniendo palos en las ruedas a esta máquina destructora, sabiendo que cada día de retraso es una daño económico.

Os incitamos a participar en las asambleas diarias que tiene lugar a las siete de la tarde en la acampada, como también en las salidas a las obras. Así mismo, os animamos a venir a las jornadas previstas para el viernes 30 y el sabado 31 de agosto. Sin embargo, queremos subrayar la importancia de llevar la lucha contra la MAT y su mundo a cada rincón de esta sociedad electrificada.
Algunas de las empresas que están participando en la construcción de la MAT son:
- Red Electrica de España (REE)
- Rotella
- Promsa
- Garoc
- Vinci
- Eulen
- Grues Güell
- Estabanell
- Inelgir
- Terroca Treballs
- Elecnor
- Monfo SL.
- Siemens
También cabe señalar el trabajo sucio de del sindicato Unió de Pagesos, el cual está presionando a las personas de los terrenos afectados para aceptar la propuesta de dinero bajo la amenaza de una expropiación sin ningún tipo de retribución, haciéndoles creer que no existe la opción de seguir luchando hasta el último momento.

Esto no acaba aquí.

Nos vemos en la oscuridad"