O reflexivo sábado 26 de maio desenrolouse unha acción de okupación dun emblemático complexo industrial do centro de Vigo.Indiviudos procedentes de toda Galiza participaron da acción que pretende por en evidencia tanto o proceso de especulación como o abandono que sofre este céntrico espazo, o cal pensase adicar a "outro" centro comercial e a vivendas (das cales ningunha sera de protección oficial, negociuse o seu cambio por 400 metros cadrados de parque... esperemos que nos permitan durmir nos bancos)
Vigo volve a ser a cidade galega onde máis sube o prezo da vivenda usada (un 4,5% máis cara que o ano pasado), é a segunda máis cara de Galiza en usada e a máis cara en canto a vivenda nova (está entre as dez máis caras do estado).
Ao mesmo tempo hai 20.000 de vivendas desocupadas e medio millar son espazos abandoados que se deixan deteriorar mesmo ata que se derruban, para especular cos solares.
Dentro disto está un edificio arquitectónica e históricamente fundamental para a cidade como é a Panificadora, nós rebelámonos contra o último plan de destruilo (tan só conservarían os silos descontextualizadamente) pretenden construir vivendas de prezo inalcanzábel e espazos comerciais. En definitiva máis do mesmo nesta cidade invivíbel, onde o único que move o urbanismo son os beneficios económicos dos promotores.
Por qué en todos estes anos nos que leva abandoada, non se expropiou e arreglou.Pola súa significación e ubicación podería ser un moi bó espazo para fins sociais (un albergue?), culturais, artísticos, ou mesmo vivendas pero realmente para persoas sen recursos.
Falan agora da recuperación do Casco Vello vigués, pero un barrio é algo máis que arranxar fachadas ou rúas, e encarecer os pisos para que se valeire das súas moradoras e poder meter xente de máis recursos. O barrio o forman as súas relacións sociais, historias persoais e colectivas, as vivencias, lembranzas e por suposto os proxectos propios (non os impostos desde arriba).
Por isto nós pretendemos recuperar para a cidadanía, (aínda que só sexa esta fin de semana) un espazo abandoado.
Para dotalo de vida e contido, simbolizando e reclamando as necesidade colectivas de espazos sociais autoxestionados, porque vivir é algo máis que traballar e consumir, tamén é crear, conversar, relacionarse, loitar polos dereitos e exercelos .
Para lembrar as necesidades de vivenda digna na nosa cidade, secuestrada polo desarrollismo destructivo e a especulación urbanística. O dereito á vivenda non existe se non podes pagar estes prezos desorbitados, con esta acción buscamos fomentar a reflexión e a mobilización cidadá .
E para reivindicar que non se destrúa a nosa historia arquitectóncia industrial, o que en definitiva nos axuda a comprender mellor o que é e o que foi a nosa cidade.
Panfleto repartido durante o acto
Precarias en Loita
Máis fotos: http://galiza.indymedia.org/pt/2007/05/11144.shtml
http://galiza.indymedia.org/gz/2007/05/11166.shtml
