Diego, membro da ODS-Coia e un dos catro extraballadores da Fundación
Secretariado Xitano de Vigo, achéganos unha nota de prensa na que explica
os catro despedimentos e o peche do programa de xitanos da FSX en
convenio co concello de Vigo:
O
5 de xullo catro traballadores da Fundación Secretariado Xitano de Vigo
(FSX) foron despedidos. Dende hai máis de quince anos o concello de
Vigo viña destinando anualmente cartos -en diferentes convenios- co
obxectivo de mellorar a integración e promoción dos xitanos da cidade.
Primeiro foi cun convenio con Cáritas que tras os anos foi asumido pola
FSX, ao igual que o grupo de traballadores que viñan desenvolvendo o
programa de xitanos.
Nos
últimos anos as contías deste convenio rondaron os 100.000€ (no 2011=
109.000€). Para 2012 o convenio ascende a 54.500€. No 2013 non vai haber
convenio.
Dito
convenio, aínda que semellante na contía, foi cambiando nas actividades
ás que estaba dirixido nestes anos. De ser un convenio aberto, que
incluía accións comunitarias, grupais e familiares, pasou a estar
restrinxido a facer educación familiar con 50 familias con problemas
graves como: o coidado dos nenos, organización familiar, educativos...
Esta
razón -entre outras- a pon o concello na mesa no intre de decidir non
pagar dous programas de educación familiar, eliminando o de xitanos.
Algunhas das familias xitanas pasarán ao programa de intervención
familiar adxudicado a CLECE. A maioría quedan fóra a decisión do
concello e da coordinación da FSX que dan por bo que moitas destas
familias queden desatendidas.
Nun
momento de recortes sociais, de perda de dereitos sociais, de paro... o
concello e a FSX acordan rematar cun convenio histórico no departamento
de servizos sociais do concello de Vigo. Deixan aínda máis
desprotexidos aos xitanos que quedan sen un programa que traballaba pola
mellora das condicións de vida daquelas familias máis empobrecidas,
marxinadas, excluídas...
Aínda
que de de pasada, e non por non importante, dicir que o trato da FSX ao
programa e aos traballadores a cargo do mesmo deixou moito que desexar.
Os despedimentos foron a escena final dunha obra na que houbo: un
procedimento aberto de acoso a unha das educadoras, excesivo celo na
supervisión do seu traballo, violencia verbal, desatención das súas
funcións...
A
isto hai que engadir os problemas económicos a nivel estatal da FSX,
que os seus dirixentes non dubidaron en facer caer sobre os
traballadores e traballadoras da entidade. Falamos de impagos e atrasos
no pago do salario, despedimentos, peches de programas...
A sorte de todo isto foi o contacto con persoas e situacións que nos deron moitas pistas para sobrevivir en tempos de crise!
