Número 2 do Fractura adicado ás persoas migrantes (para pegar polas rúas de Vigo):
Pode descargarse íntegro neste enlace.
Dende sempre, os seres humanos desprazámonos de xeito natural
respostando a diferentes razóns, tanto individuais como colectivas.
No presente, gran parte destes desplazamentos están forzados polo
empobrecemento, guerras, represión ou destrución do territorio
provocadas pola alianza entre estados, multinacionais e banca na busca
de maximización de beneficios característica do sistema capitalista no
que vivimos.
Isto, ao mesmo tempo que nos territorios “destino” se reforzan as
fronteiras tanto visibles, en forma de muros e vallas, como as
invisibles; barreiras ás que se teñen que enfrontar as persoas migrantes
de xeito permanete na súa cotidianidade, dende as derivadas do
rexeitamento das sociedades de acollida, ata as impostas dende os
estados, en forma de lexislacións e trabas burocráticas.
As leis de estranxería, as políticas de fronteiras da Europa
Fortaleza, etc, teñen como única finalidade estigmatizar e excluir como
persoas con plenos dereitos ás migrantes. Non pretenden impedir por
completo a entrada de persoas sen visado ou expulsalas a todas. Moi ao
contrario, o que queren é que haxa unha reserva permanente de persoas
que non teñan seguridade, que vivan con esa ameaza permanente que
facilite a súa mellor explotación sen que reclamen os seus dereitos.
Deste xeito, aprovéitase a súa situación para exercer presión sobre as
condicións de traballo xerais, coa chantaxe de que hai quen o fai por
menos e sen protestar.
Pero ao mesmo tempo, dende os governos que a provocan téntase
presentar ás persoas migrantes como as culpables desa situación e do
resto dos males da sociedade en xeral.
Porén, sabemos que non son elas quenes roubaron os nosos aforros,
quenes se apropian do producto do noso traballo para o seu
enriquecemento, ou tentan reducir a nosa calidade de vida a unha
situación de esclavitude.
A vía para loitar contra esta trampa que pretende deixar a persoas
coma nos fora da sociedade, sinaladas como culpabeis de ser pobres e de
consumir a nosa riqueza, é traballar sobre a solidaridade, construir
unha sociedade da cooperación e romper eses argumentos falsos que
alimentan o racismo e xustifican as agresións.
