border="0"

24.7.12

Folleto "Apuntamentos sobre a cuestión obreira"



As compañeiras de Lapsus Distribuidora, sacan o folleto: "Apuntamentos sobre a cuestión obreira", quen o queira descargar en pdf pode facelo neste enlace .

Esta é a presentación:

Lapsus, como punto de venda e distribución de carácter non comercial, ten coma obxectivo fundamental difundir e facilitar o acceso a materiais que representen unha ferramenta de análise e formación crítica.
Consideramos que neste proxecto de contribución  ao cuestionamento da realidade na que vivimos inmersas, resulta moi interesante poder enriquecer o abano de publicacións que poñemos a disposición, procedentes das máis importantes editoriais alternativas da península, con materiais que conteñan reflexións sobre a nosa realidade máis próxima.

E é neste contexto no que debe entenderse a publicación dos textos que aquí presentamos.

Neste caso, son  tres breves escritos que chegaron ás nosas mans e pola súa clara interconexión decidimos difundir conxuntamente. O primeiro deles, permite achegármonos á realidade interna dun dos centros de poder intocables, incuestionables e totalmente opacos da cidade de Vigo: a factoría de Citröen. Amósanos unha visión do proceso de negociación do convenio Colectivo dende a perspectiva do sector máis obviado no seu desenvolvemento, o dos traballadores, centrándose particularmente no papel xogado na mesma polo único sindicato no que, nese contexto, podían depositarse as mínimas esperanzas de que servise tal e como debería ser de acordo á súa esencia, coma ferramenta colectiva de defensa.

Seguindo a liña deste último aspecto, o segundo texto reflexiona sobre o proceso de unificación de federacións no seo do sindicato CIG. Podería considerarse que esta é unha cuestión de interese tan só para aquelas persoas involucradas nas loitas internas de poder que isto comportará. Porén, atendendo ás novas modificacións nas regras de xogo do mercado laboral e a que a día de hoxe, e independentemente da nosa valoración ao respecto, no noso territorio non se pode negar o seu papel de principal forza con capacidade de mobilización e creación de conflito, consideramos que o seu interese, polas repercusións que pode comportar, transcende os límites da propia estrutura sindical.

Finalmente, péchase a escolma cun artigo que cuestiona o papel a xogar polos traballadores no momento presente e a mistificación do seu retorno. As derrotas pretéritas non supuxeron en modo ningún unha acumulación de experiencias senón mellor un anquilosamento tanto a nivel práctico como teórico. Unha mirada autocompracente para unha realidade complexa de máis.

Lapsus, 2012

20.7.12

Manual para loitar contra a Reforma Laboral

TODO o PODER para a EMPRESA
Coa súa intrincada prosa burocrática, as 63 páxinas do BOE do 11 de febreiro poderían resumirse nun sinxelo tuit, enviado polo goberno a todos os empresarios:
"Desde hoxe podedes despedir fácil e barato, baixar os soldos, incumplir o convenio ou “probar” traballadores un ano e logo botalos sen coste.
 
Aí está, nos 140 caracteres que puso de moda a rede social, o espíritu da reforma laboral. Ou aínda máis breve, en formato sms: “todo o poder para a empresa”. Ou aínda máis curto, dirixido neste caso aos traballadores: "rendédevos"
...

Adxuntamos o enlace para baixar enteiro o pdf do "Manual para luchar contra la Reforma Laboral" elaborado por Luis Ocaña en colaboración co letrado Vidal Aragonés, está editado por Atrapasueños e o Sindicato Andaluz de Trabajadores (SAT).
 

17.7.12

Peche e despedimentos do programa municipal de xitanos‏


 Diego, membro da ODS-Coia e un dos catro extraballadores da Fundación Secretariado Xitano de Vigo, achéganos unha nota de prensa na que explica os catro despedimentos e o peche do programa de xitanos da FSX en convenio co concello de Vigo:

O 5 de xullo catro traballadores da Fundación Secretariado Xitano de Vigo (FSX) foron despedidos. Dende hai máis de quince anos o concello de Vigo viña destinando anualmente cartos -en diferentes convenios- co obxectivo de mellorar a integración e promoción dos xitanos da cidade. Primeiro foi cun convenio con Cáritas que tras os anos foi asumido pola FSX, ao igual que o grupo de traballadores que viñan desenvolvendo o programa de xitanos.

Nos últimos anos as contías deste convenio rondaron os 100.000€ (no 2011= 109.000€). Para 2012 o convenio ascende a 54.500€. No 2013 non vai haber convenio.

Dito convenio, aínda que semellante na contía, foi cambiando nas actividades ás que estaba dirixido nestes anos. De ser un convenio aberto, que incluía accións comunitarias, grupais e familiares, pasou a estar restrinxido a facer educación familiar con 50 familias con problemas graves como: o coidado dos nenos, organización familiar, educativos...

Esta razón -entre outras- a pon o concello na mesa no intre de decidir non pagar dous programas de educación familiar, eliminando o de xitanos. Algunhas das familias xitanas pasarán ao programa de intervención familiar adxudicado a CLECE. A maioría quedan fóra a decisión do concello e da coordinación da FSX que dan por bo que moitas destas familias queden desatendidas.

Nun momento de recortes sociais, de perda de dereitos sociais, de paro... o concello e a FSX acordan rematar cun convenio histórico no departamento de servizos sociais do concello de Vigo. Deixan aínda máis desprotexidos aos xitanos que quedan sen un programa que traballaba pola mellora das condicións de vida daquelas familias máis empobrecidas, marxinadas, excluídas...

Aínda que de de pasada, e non por non importante, dicir que o trato da FSX ao programa e aos traballadores a cargo do mesmo deixou moito que desexar. Os despedimentos foron a escena final dunha obra na que houbo: un procedimento aberto de acoso a unha das educadoras, excesivo celo na supervisión do seu traballo, violencia verbal, desatención das súas funcións...

A isto hai que engadir os problemas económicos a nivel estatal da FSX, que os seus dirixentes non dubidaron en facer caer sobre os traballadores e traballadoras da entidade. Falamos de impagos e atrasos no pago do salario, despedimentos, peches de programas...

A sorte de todo isto foi o contacto con persoas e situacións que nos deron moitas pistas para sobrevivir en tempos de crise!


Vigo, 9 de xullo de 2012

14.7.12

Enredados nas reformas. Notas rápidas

O Goberno do Partido Popular ven de aprobar un novo paquete de reformas económicas e sociolaborais moi notabeis, que se engaden ás xa dictadas en febreiro xunto con outras de menor calado. Á marxe das de Seguridade Social, e con efectos desde o 15 de xullo de 2012, vexamos as modificacións no eido laboral.

En materia de emprego

Establécese como infracción leve o feito de non selar en data a tarxeta de demanda de emprego, salvo causa xustificada. Como toda infracción, conleva unha sanción que na súa gradación mínima é de 60 euros e na máxima de 625€. Así di o texto: [Se considerará infracción leve] Non comparecer, previo requirimento, ante os servizos públicos de emprego ou as axencias de colocación […], ou non renovar a demanda de emprego na forma e datas que se determinen no documento de renovación da demanda, salvo causa xustificada.

Extraído do blogue: Traballo Digno, pódese ler íntegro neste enlace

Presentación de Alegacións da RNSV á Proposta de DEUP (Delimitación dos Espazos e Usos Portuarios) do Porto de Vigo


A rede de colectivos de defensa ambiental, cultural e social A Ría Non Se Vende presentou o pasado luns, 9 de xullo de 2012 alegacións á proposta de DEUP da Autoridade Portuaria de Vigo, facendo constar o seguinte:

Sobre os valores e a fraxilidade da Ría de Vigo
As Rías Baixas galegas e, en particular, a Ría de Vigo, atópanse entre os ecosistemas mariños de meirande produtividade biolóxica do mundo. De aí o seu enorme valor como ben natural en si mesmo, e o seu valor económico como fonte de recursos naturais.

Porén, as Rías son extremadamente fráxiles ante as agresións ambientais, tales como os dragados e os aterramentos, que eliminan ou desprazan bancos pesqueiros, sepultan ou degradan bancos marisqueiros e lugares de cría e alevinaxe, alteran as correntes mariñas; menoscaban a achega de nutrintes da plataforma continental e alteran a súa distribución, contaminan os fondos mariños, reducen a renovación das augas da Ría e degradan todos os seus ecosistemas...

Enlace á nova completa

13.7.12

Asina contra os Festivais Aéreos



Co verán chegan os festivais aéreos que se van celebrar en distintas cidades do estado. E Vigo, entre outras, volve a ser unha das desgraciadas, xa que acolleráo 22 de xullo esta exhibición da industria da morte. Dende a Coordinadora Asturiana de ONGD lanzan unha ciberacción en contra destes festivais a través da plataforma change.org pedindo sinaturas para que os alcaldes das localidades onde se vai celebrar o festival renuncien ao mesmo.
Aquí a ciberacción máis explicada:

"Desde hace varios años se vienen celebrando anualmente en varias ciudades españolas los llamados festivales aéreos, consistentes en el desfile de unidades del ejército del aire, la marina, el cuerpo de paracaidistas, así como pilotos civiles de acrobacias y unidades de bomberos y salvamento.

Consideramos que este tipo de eventos, presentados ante la ciudadanía como atracción turística, son en realidad actos de propaganda de los ejércitos y las fuerzas militares para mejorar su imagen pública y disminuir la percepción negativa que de ellos tiene la sociedad.
La atracción que supone la observación de acrobacias o de alta tecnología se usa como excusa para acercar a la sociedad el poder militar del Estado español como algo positivo. Mientras tanto España continua teniendo presencia militar en conflictos internacionales y sigue exportando armas a países dónde no se respetan los DDHH , convirtiéndose así en cómplice de las guerras que ocurren en otros países alejados del nuestro.

Además estamos en un contexto de crisis económica en el que se nos pide a la ciudadanía hacer un esfuerzo y por ello se recorta el presupuesto para prestaciones básicas, servicios públicos o cooperación al desarrollo. Mientras tanto el gasto en investigación militar y en mantenimiento del ejército sigue siendo muy superior al gasto en educación, servicios sociales, administración pública (funcionariado) y pensiones.

Este tipo de actos suponen un gasto muy elevado y totalmente superfluo para las arcas públicas, a pesar de que se quiera justificar como una inversión que traerá beneficios a la ciudad. Este año debido a los recortes presupuestarios varias ciudades habían planeado suspender su festival aéreo por falta de recursos , pero finalmente parece que han sabido encontrar la financiación, lo que no sucede en el caso de otras partidas presupuestarias que directamente se ven mermadas o desaparecen. En el caso de Gijón, este año y a pesar de los recortes al presupuesto municipal, el Ayuntamiento y la Obra Social Cajastur aumentan casi un 10% su aportación al festival hasta los 86.500€ . 

Pero el mayor coste es el de amortizar el armamento y los servicios del ejército español en estos eventos. Incluso la Asociación Unificada de Guardias Civiles pide la supresión del desfile del día de las fuerzas armadas por su elevado coste . Creemos que es vergonzoso que en un país con casi 5 de millones de personas desempleadas se continúe aumentando año tras año la aportación a los gastos militares y despilfarrando cantidades ingentes de dinero de los y las contribuyentes en festivales de exhibición militar.

Desde la Coordinadora Asturiana de ONGD queremos reivindicar unos principios de paz y no violencia, en los que fundamentamos nuestra repulsa hacia el belicismo que se oculta tras estos festivales, y bajo el que subyacen los mismos valores de violencia, obediencia acrítica y desprecio por la vida humana que constituyen la base de los ejércitos.
Por todo ello las personas y organizaciones firmantes de este manifiesto solicitamos que los ayuntamientos organizadores renuncien a la realización de eventos de carácter militar en dichas ciudades."

Podedes asinar indo a este enlace

30/06 Acto de peche da campaña pola Obxección Fiscal aos Gastos Militares 2012

 
Co mes de xuño rematan os actos da campaña 2012 pola Obxección Fiscal aos Gastos Militares que o Espazo Aberto Antimilitar en Galiza, e moitos grupos no Estado, vimos desenvolvendo. Aínda tedes tempo para facer a declaración da renda e con ela a OF, de facela por favor achegádenos os datos que estamos a recoller xunto a outros grupos a nivel estatal.
 
Para rematares convidamos a participar nun acto de peche de campaña que imos facer o sábado 30 de xuño a partires das 19h00 diante do Mercado do Calvario.

No acto haberá paneis informativos sobre: gasto militar - banca armada - sahara - venta armas e recrearemos un campo minado un pouco especial...

Agardamos a vosa participación!


A pasada fin de semana rematamos a campaña OF 2012 cun acto de rúa en fronte do mercado do Calvario.

No acto aproveitamos para informar a todos os viandante dos perigos e da morte que causan as armas -neste caso minas- que pagamos todas cos nosos impostos, cos cartos que temos nos bancos... Por esta razón acotamos un espazo da rúa onde había restos de pernas, brazos, mans que sairan voando pola acción dun campo minado. Ademais no acto instalamos catro paneis sobre: banca armada, gasto militar, o conflito do Sahara e a industria das armas.

Con este acto damos por finalizada a campaña pola OF 2012 aos gastos militares, nos vos esquezades de achegarnos os datos das vosas OF, xa que estamos a xuntar os datos para mandar a xente que os presenta a nivel estatal.











8/06 - Proxección documental "Mirar a la ventana"



En colaboración coa xente do Colectivo Maduras o venres 8 de xuño convocamos a que asistades á presentación en Vigo do documental "Mirar a la ventana", que nos achega á insubmisión pero contada dende as mulleres que acompañaron a fillos, parellas, irmáns implicados nesta loita.
 
O documental o proxectaremos no CS "Cova Dos Ratos" (Romil 3 - Vigo) o venres 8 de xuño a partires das 20h30.

Como explican na súa páxina de facebook:

“Mirar a la ventana” es un documental que narra la historia de 12 mujeres extremeñas que, en la década de los ’90, se vincularon a las Campañas de desobediencia civil, no violenta, pública, abierta, transformadora colectiva e ilegal denominada Insumisión. Su vinculación no fue por afinidad política o ideológica sino afectiva; a excepción de María que participó de ambas. Plasma desde la voz de la mujer, ese espacio de resistencia que cada una de ellas generó en las líneas básicas de su día a día (Familia, entorno social, afectivo o ideológico,…) y cómo esto afectó a sus vidas.

Las mujeres de las que te hablamos se llaman María, Susana, Natalia, Micaela, Nati, Bea, Agustina, Elena, Inma, Mari, Montaña y Mari Carmen. Casi tres generaciones de mujeres que han vivido en Extremadura (España). Ellas son todos estos nombres y todos los nombres de mujer que no hemos dicho. Para todas y para cada una de ellas, la voz y nuestro agradecimiento.

26M - O Espazo nas V Tardes Libertarias de Lume Negro



O Ateneo Lume Negro vai celebrar, outro ano máis, as V Tardes Libertarias o vindeiro sábado 26 de maio 2012 en Ponteareas (Pontevedra) co título que escollemos é: "REALIDADES POSIBLES SEN CAPITALISMO".

Nela ademas do Espazo Aberto Antimilitar, estarán tamén a Rede de troco de saberes de Redondela, a xente da Asemblea pola defensa do barrio do Cura e a xente da cooperativa asemblearia labrega de Ponteareas. 

A partires das 19h00 comezará cunhas proxeccións que introducirán as experiencias. 

Será no Enigma café bar, rúa Real 27.

03/05 Presentación da campaña de OFGM 2012 no Bou Eva




A xente do Bou Eva (rúa Tercio de Fora 11, ao carón da praza Fdo O Católico) convidounos a presentar a campaña pola Obxección Fiscal aos Gastos Miltares 2012, será hoxe xoves 3 de maio a partires das 20h30.


Se estades interesadas en que presentemos no voso colectivo ou grupo a campaña 2012 pola OFGM non dubidedes en contactar con nós: info[arroba]nonaogastomilitar.org


Non vos esquezades de que para facer OFGM non podedes confirmar o borrador, tedes que facer a declaración impresa!

"Industria militar, un negocio sen crise", charla e presentación da campaña de OF 2012



Desde o Espazo volvemos a promover outro ano máis a campaña pola Obxección Fiscal aos Gastos Militares, que este ano centramos na industria militar: "Pola mesma razón que a industria do turismo necesita turistas, a industria armamentística precisa das guerras, dos conflitos e das amenzas á seguridade para colocar os seus produtos; necesita violencia, medo e mortos".
 
Deste xeito o venres 13 de abril convidamos a que asistades á charla-presentación que leva por título: "Industria militar, un negocio sen crise". Contaremos coa presenza de Jordi Calvo, membro do "Centre d'Estudis per a la Pau JM Delás de Justicia i Pau" que presentará o último informe "La banca armada. Inversiones explosivas de bancos y cajas" ademais de nos falar do negocio da guerra en España.

Ademais o acto servirá para presentar a campaña 2012 pola OF aos Gastos Militares que lanzamos dende o Espazo Aberto Antimilitar.

O acto será o venres 13 abril ás 20h00 na Cova dos Ratos (Romil 3 baixo - Vigo)

Crónica do acto:

O pasado venres 13 de abril o Espazo Aberto Antimilitar presentaba a campaña galega pola Obxección Fiscal aos Gastos Militares, cunha charla sobre a industria militar. Na presentación acompañounos Jordi Calvo, investigador do Centro Delás e autor do último informe sobre banca.
 Comezamos o acto cunha breve presentación da campaña, que como sabedes consiste en á hora de facer a declaración da renda (non confirmedes o borrador) desviar unha porcentaxe de cartos en protesta polos gastos militares. Este ano os destinos que propoñemos son a Asemblea pola defensa do barrio do Cura e a campaña contra os Centros de menores.
Logo da presentación Jordi foi desvelando o papel da industria militar, resaltando que se trata dunha industria parasitaria a cal non deixa de reclamar cartos para o seu funcionamento.

 

Campaña Obxección Fiscal 2012 :: “Industria militar, un negocio sen crise”



No ano 2011, o gasto militar do Estado español ascendeu a 47 millóns de euros… cada día. Case dous millóns de euros á hora, nun país no que a única música que se escoita é a do recorte: recortes en educación, en sanidade, en dereitos, en medios de subsistencia; en vida. Ademais, o Goberno recoñece unha débeda por gastos militares de, polo menos, trinta e seis mil millóns de euros. Xa nos podemos facer unha idea de como se vai pagar.

Esta política de investimento militar non semella que vaia ser modificada polo “novo” Executivo. O actual Ministro de Defensa, Pedro Morenés, foi xa Secretario de Defensa na época do goberno Aznar, momento no que podemos atopar a orixe da débeda antes apuntada e que foi incrementada de xeito entusiasta polos gobernos de Zapatero. Morenés, ademais, é un dos claros exemplos de relación entre gobernos e industria militar, tendo ocupado nos últimos anos o posto de Director Xeral no estado español de MBDA, considerada a segunda empresa máis importante a nivel mundial no deseño, fabricación e venda de mísiles.

De feito, un primeiro estudo dos recén aprobados presupostos xerais para o 2012, evidencia que o Gasto Militarizado sofre un menor recorte orzamentario, tan só un 2%, fronte ao 17% de media. Isto sen esquecer que os presupostos deste gasto adoitan incrementarse 2,4 veces ao final do ano, e que posiblemente moito “gasto militar oculto” non foi aínda cuantificado.

O que si parece seguro é o aumento en material antidisturbios. En xaneiro deste ano anunciouse a adquisición de gases lacrimóxenos e botes de fume á empresa madrileña Falken, por importe de millón e medio de euros (no ano 2007, os gastos neste campo foron de pouco máis de 143.000 euros). Cousas da crise.
E é que precisamente nesta suposta época de “crise” a industria militar (en sentido amplo) española goza de boa saúde, din os expertos (as súas vítimas non, afirmamos nós). O estado español figura no ránking mundial de exportadores de armas, entre o 6º e o 9º posto, dependendo do ano, e tres empresas españolas están no top 100 mundial. A este suceso contribúen os préstamos a longo prazo e sen interese que os diferentes gobernos do estado levan facendo desde o ano 1994 (polo menos).

Armas españolas son as que usa Marrocos contra o pobo saharauí, ou Israel contra o palestino, todo isto nun contexto internacional no que de novo parece que a violencia é a única forma de resolver os conflitos. Así o fixo recentemente a comunidade internacional (o estado español incluído) armando durante anos a Gadafi, para logo facelo mesmo cos seus opositores e apoialos militarmente no seu ascenso ao poder, e agora aproveitan a violencia desatada en Siria para armar a faccións proclives aos intereses occidentais, favorecendo a desestabilización e a guerra civil; mentres sopesan unha intervención militar que en ningún caso vai buscar a protección dos dereitos humanos.

Pero o máis grave, é que sacar beneficios económicos desta violencia, pode chegar a ser visto como algo positivo por parte da poboación e incluso certas organizacións. A creación de emprego estase a converter na xustificación última para calquera cousa. Vale todo. A promesa da creación de postos de traballo ampara leis laborais que eliminan dereitos adquiridos polos traballadores ao longo de douscentos anos, facilita a comisión de estragos ecolóxicos, e incluso consegue que centrais sindicais reclamen carga de traballo para fábricas de armamento (industria á que lle vén un gran futuro), ou que dirixentes políticos acepten e mesmo reclamen a instalación en Trasmirás dunha base de avións non tripulados (“drones”) dos EE.UU. Isto vai un paso mais alá da repugnancia, poderíamos dicir.

E é que non podemos obviar que, pola mesma razón que a industria do turismo necesita turistas, a industria armamentística precisa de guerras, conflitos e ameazas á seguridade para colocar os seus produtos; necesita medo, violencia e mortos...

Vigo, 2012

19 MAIO - Charla: "Xestión da crise, represión e criminalización da protesta"




Interesante acto para os tempos que corren. O sábado 19 de maio ás 20h00 no centro social "A cova dos Ratos" (Romil 3 - Vigo) haberá unha charla co título: "Xestión da crise, represión e criminalización da protesta" a cargo de José Ángel Brandariz - activista e profesor de Dereito Penal na Universidade de A Coruña.

Reforma do Código Penal. Cadea perpetua. Criminalización da mobilización. Xustificación da violencia policial e a Represión...

Nun momento no que os gobernos buscan frear o descontento e as protestas sociais nas rúas, a base de recortar as liberdades civís, resulta máis necesario ca nunca coñecer e reflexionar sobre a blindaxe do estado policial no que xa vivimos.

Organiza: Iniciativa Popular pola Folga Xeral

"Campaña: Cansas de ser invisibles ímonos mostrar!"




As xentes de GAS e da ODS-Coia levamos tempo fartas e cansas de ser invisibles por iso ímonos mostrar!:
Son tempos de expansión do capital que necesita máis espazo para facer medrar as súas ganancias, e nese movemento estase a levar por diante dereitos, espazos públicos, empregos, natureza, vidas...

En Coia, coma noutros tantos barrios e lugares, estamos a vivir os problemas da perda/retroceso de dereitos sociais os cales traen multitude de atrancos e miserias cotiáns: a imposibilidade de chegar a fin de mes, de pagar os recibos da luz, de pagar a vivenda, de atopar traballo, de acceder a coidados básicos, de descansar... en definitiva de vivir cun mínimo de DIGNIDADE.

Levamos tempo cansas de ser sempre as mesmas as que pagamos as consecuencias do capitalismo, e máis aínda cando nos preguntamos:

- En que petos están os nosos cartos se as estatísticas falan de que a renda per cápita para Galiza no 2011 foi de 20.343 €?

- Por que non temos vivenda ou malvivimos nunha que non podemos pagar cando en Vigo hai preto de 20.000 delas desocupadas?

- Quen ten a culpa de que o Estado Español dedique 666 € por persoa a gasto militar cando máis de 400.000 galegas viven baixo o limiar da pobreza?

- Por que o concello de Vigo denega axudas económicas a persoas que non poden facer fronte aos pagos do mes cando se gastaron 85 millóns de euros en facer o Auditorio de Beiramar?
Por iso, como dixeron as compañeiras de Alambique: Cansas de ser invisibles ímonos mostrar!

Mostraremos que os dereitos que se nos recoñecen son insuficientes, que as axudas de carácter social lonxe de favorecer a autonomía son instrumentos de control social. Que estamos estigmatizadas e que se nos criminaliza por estar nas marxes do sistema e por non participar na tolemia consumista.

Mostremos que é este sistema capitalista o culpable de que medre a pobreza, porque só procura facer ás persoas ricas máis ricas, e necesita a ameaza do paro e a exclusión para manter ao resto da poboación coaccionada e obediente. Isto á vez que converte a pobreza/exclusión nunha fonte máis de negocios para macro ONGs, fundacións e “empresas sociais”.

Mostremos que son os gobernos e as institucións as que perpetúan a situación, impoñendo a austeridade económica para as máis desfavorecidas e necesitadas, abandonando e ocultando as persoas migrantes, as dependentes, as enfermas, as maiores, etc. mentres coida, rescata e obedece as grandes multinacionais e a banca.

É o momento de mostrar que nin necesitamos, nin queremos, a unhas elites que nos gobernen, nos exploten e nos empobrezan para perpetuar a  inxustiza xeneralizada, como sistema político e económico.

É o momento de mostrar que a sociedade temos que facela funcionar para o beneficio da maioría, que a riqueza a creamos entre todas, que ten que repartirse de forma que poidamos vivir dignamente con traballo ou sen el e que ten que servir para cubrir as necesidades básicas de todas as persoas.

Vigo, maio 2012
ODS-Coia e GAS

29M Folga Xeral: "Flexiland. Goza do paraíso da flexibilidade"


O vindeiro xoves 29 de marzo hai unha convocatoria de Folga Xeral e baixo o título "Flexiland. Goza do paraíso da flexibilidade. Cambiemos o xogo!" un grupo de xentes e colectivos baixo nome de iniciativa popular pola folga xeral van participar nela cun bloque autónomo.

Este é o texto elaborado e que van repartir na folga:

"Isto é a guerra de clases e a miña, a dos ricos, estaa a gañar".
Warren Buffet, home máis rico do mundo no 2010, e terceira fortuna mundial no 2012.


Eles téñeno claro. Porén, nós continuamos negándonos a ver a realidade.
Aceptamos “auto”rebaixas de salarios; poñer todo o noso tempo a disposición da empresa; ata traballar gratis, ou aceptar situacións de escravitude para cobrar un subsidio de desemprego ao que temos todo o dereito… Sen contar as subas de impostos, os recortes en sanidade, educación, cobertura social, etc. Todo isto porque estamos en crise, e a crise “aféctanos a todas”.

A todas?
A brecha social está medrando a pasos axigantados en toda a Unión Europea, destacando en cabeza o estado español. Neste territorio, 11,5 millóns de persoas atopábanse no 2011 en risco inminente de pobreza e exclusión social. Ese mesmo ano, o sector de luxo creceu un 25% , cunhas vendas de cinco mil millóns de euros.

E é que a crise non é máis que un momento de oportunidade.
Oportunidade para reorganizar o mercado, pero sobre todo para rebaixar as condicións de vida da maioría da poboación, ampliando a marxe de beneficios. Cambiar as regras, para que os mesmos sigan a gañar, e gañen máis.

Por iso, a nosa resposta non pode pasar por suplicar que nos deixen seguir participando do seu xogo. Por facernos un oco na súa Flexilandia da explotación ás costas de botar a quen temos ao lado, veña de onde veña; de ter que marchar nós mesmas a onde sexa necesario; ou de retroceder continuamente un paso tras cara outro atrás, máis aló do recadro de partida.

Non queremos volver ao crecemento económico, ao “estado de benestar”, nin á creación de postos de traballo ás costas de recortar liberdades, destruir o territorio, esquilmar recursos naturais, expoliar países pobres, ou incrementar o investimento en exércitos, cadeas e demais estruturas e forzas represivas.
Non queremos o seu xogo, nin sequera cambiando as regras.

Queremos un xogo onde xoguemos todas e onde todas gañemos. Recuperar a iniciativa da loita diaria na construción do mundo que queremos, e no control das nosas vidas, máis aló da simple defensa perante as súas agresións. 

Aproveitemos nós a KRISE, aproveitemos a oportunidade.

17 MARZO - Mesa aberta: Os "axustes anticrise" a debate


Cun primeiro horizonte de mobilización na folga xeral do 29 de marzo, varios colectivos e persoas organizan unha mesa aberta co seguinte título: Os "axustes anticrise" a debate. 

Nela intervirán:

- Nova reforma laboral. Recorte de dereitos no ámbito do traballo. Isidro Román (militante sindical).

- Recorte de prestacións sociais. Diego Lores (ODS-Coia).

Será o sábado 17 de marzo ás 20h30 na Cova dos Ratos (rúa Romil 3 -Vigo-)

Fractura nº1 Transporte Público

O ano 2012 comezou no concello de Vigo cunha suba do 4.27% no prezo do Vitrasa (ademais do 3,8% en taxas e impostos), que nos sitúa como un dos municipios co transporte urbano máis caro. 
As/os usuarias/os de Vitrasa temos que pagar 1,22 euros cada vez que empregamos o servizo; 0,84 coa tarxeta verde. Pero a viaxe sáenos en realidade aínda máis cara, posto que o prezo real é de 1,25 euros. 

A diferenza entre este valor e o prezo bonificado, dámoslla a Vitrasa a través do Concello de Vigo. Máis de nove millóns de euros ao ano. Xusto a cantidade na que parece ser que se reducirán as partidas sociais no orzamento de 2012.

O prezo do transporte urbano en Vigo medra case a mesma taxa que o desemprego na cidade.


Campaña: “Sen dereitos, sen traballo, sen cartos... pero con DIGNIDADE”




Seguen os problemas económicos para a maioría e mecanismos coma a RISGA en Galiza non están a funcionar deixando a persoas e familias na miseria por iso lanzamos esta campaña que leva por título "Sen dereitos, sen traballo, sen cartos... pero con DIGNIDADE":

Chegou o medo e con el unha marea de recortes que están a facer as nosas vidas, se cabe, moito máis difíciles. Unhas vidas que non chegaron a coñecer o estado do benestar e para as que paro, pobreza, precariedade, exclusión... levan sendo compañeiras dende sempre. Malia o costume, estes momentos están marcados pola rapidez na perda de dereitos, unha velocidade que responde ás présas do capital por eliminar toda carga para os seus movementos.

E con isto, os  datos socioeconómicos reflicten as terribles consecuencias que padecen directamente familias ou persoas dos nosos barrios, das nosas familias... Datos que falan da existencia de 24.000 fogares sen ingresos en Galiza e de 55.000 persoas baixo o limiar da pobreza en Vigo ou que hai 274.000 persoas paradas en Galiza, das cales máis de 33.000 en Vigo.

A isto hai que engadir que os mecanismos, chamados de protección social, non funcionan e que non ofrecen solucións efectivas para cubrir as nosas necesidades básicas.

Detendo a nosa ollada na RISGA (Renda de Integración Social de Galiza), que sobre o papel ten a función de garantir o dobre dereito a uns ingresos mínimos en situacións de falta de recursos económicos e o dereito á incorporación social, vemos que cos datos de pobreza referidos só temos 5416 persoas que perciben de media menos de 400€ para pasar o mes.

Pero os problemas son máis que a insuficiencia das contías e a pouca poboación á que chega, por citar algúns deles:
- No que levamos de 2012, é dicir, nos meses de xaneiro e febreiro non se deron novas altas. As mesas da Xunta acumulan expedientes que agardan pola chegada de cartos malia estar resoltos favorablemente.
- Non se respectan os prazos de tramitación. Segundo a lei hai tres meses para resolver dende a solicitude de RISGA. No concello de Vigo as RISGAs agardan máis de 8 meses e dende a Xunta recoñecen que no 2010 o tempo de tramitación e resolución das solicitudes foi de 132 días.

- Endurecemento dos requisitos de acceso e maior celo na revisión dos expedientes. Moitas non chegan a presentar a solicitude desanimadas pola excesiva burocratización e control do proceso, cando o único que buscan é resposta aos seus problemas económicos. E outras ven como nas últimas revisións perden a RISGA, alegando por exemplo incumprimento de proxectos de inserción que apenas cambian para mellor as vidas dos beneficiarios.

- Orzamentos insuficientes. Para o 2012, o orzamento é de 25,2 millóns de euros moito menos que os 38 millóns que van destinar en Asturias ou os 280 millóns euros de Euskadi.

Para rematar, queremos que os atrancos descritos, e vividos por moitas de nós, lonxe de desanimarnos, sirvan para reclamar colectivamente que queremos VIDA e que esta vai máis alá de ter un emprego. Sabemos que mentres esteamos atrapadas neste sistema capitalista, precisamos cartos para vivir.

Pero tamén precisamos a nosa dignidade, para facerlle fronte a esa minoría que nos rouba a riqueza natural que debe ser de todas, que nos priva da riqueza material e intelectual que creamos colectivamente. Por iso animamos a todas as persoas desempregadas, sen subsidios, necesitadas... a pedir a RISGA, porque temos dereito a cubrir minimamente as nosas necesidades básicas, porque debemos visibilizar o empobrecemento que nos provocan as súas políticas antisociais e o seu sistema de producción inhumano, que só se preocupa de explotar ao planeta e as persoas ata o límite, mentres abandona  e exclúe ás que xa non lle son útiles na procura de beneficios.

Pero sempre tendo e conta que as nosas reclamacións van máis alá, tendo como primeira parada a Renda Básica das Iguais, unha ferramenta para o reparto da riqueza, ao servizo da construcción dun mundo máis xusto para todas.

Vigo, marzo 2012
Oficina Dereitos Sociais - Coia (ODS-Coia) e Grupo Axitación Social (G.A.S.)

11.7.12

SE VENDE(N)

A ODS-Coia e o G.A.S. sacamos unha tirada de cartaces que levan por título "SE VENDE(N)" e co seguinte texto:

- Alcalde de Vigo que cobra ao 65.000€/ano máis extras.

- Presidente da Xunta que cobra 72.000€ anuais e declarou ter un patrimonio de medio millón de euros.

(Falamos do que recoñecen claro, do que se levan en negro nunca saberemos nada...)

A OFERTA está dirixida para beneficio: das especuladoras urbanísticas, das empresas turísticas, das grandes multinacionais, de calquera empresa que se beneficie das privatizacións dos servizos públicos, das construtoras (“amigas”dos AVEs, das Humanizacións, dos Auditorios, das Cidades de Xustiza e dos pelotazos en xeral) e especialmente para a Banca sempre e en todo momento!

Pola contra as cargas sociais as sufrimos todas:
- Recortes en centos de millóns en sanidade, educación e servizos sociais.
- 258.000 persoas paradas en Galiza, das cales 31.800 en Vigo.
- 24.000 fogares sen ingresos en Galiza e 55.000 persoas baixo o limiar da pobreza en Vigo.
- 5416 perceptoras de RISGA en Galiza que malviven cunha media de 400€/mes.

Vigo, xaneiro 2012
ODS-Coia e GAS